Lustrzana dygresja

Wychodzę na przyjęcie
Tak, w popołudnie życia,
Otwieram przedtem szafę
I nic mnie nie zachwyca.

Przymierzam, więc kreacje
Te śliczne, bo w marzenia…
Lecz wszystkie są za duże
- Odwieszam na przestrzeniach.

Sięgam, więc po te mniejsze
Poznaję, moje własne
No trochę za dziewczęce,
Niestety i przyciasne.

A lustro szczerzy zęby
Strojne w marszczone fobie:
- Cóż, skoro nie pasują
Najlepiej chodź w żałobie.

Dla Ciebie - M.

autor

Alicja

Napisany: 2004-07-11 Dodano: 2005-06-26 00:01:11

Ten wiersz przeczytano 1058 razy

Oddanych głosów: 68

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie