Łzy Anioła

Ronił krople gorące
na kwiatów pąki pachnące
skrzydłami szarymi
od zmęczenia i chłodu
wygnany grzechem
ze swego rodu

Twarz smutkiem przywołała
miłości słodkie wspomnienie
patrzy w dal tęsknym wzrokiem
ktoś zabrał mu marzenie

Dłonią tylko przez chwilę
zdążył dotknąć jej twarzy
zostawił słodkie motyle
na jej kruchego życia straży

Płacze anioł bezgłośnie
łzy cichutko wylewa
zwierza się sośnie
co królową nad wszystkie drzewa

Przygarbił się biedaczek
od tej całej żałości
bo czyż nie jest najgorszym nieszczęściem
nie czuć przy sobie
blisko
prawdziwej miłości?...

autor

Łzy Anioła

Napisany: 2006-09-28 Dodano: 2006-09-28 22:45:38

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie