M. - jak motyl...

Tytułowym "motylem" i "Motylem" z ostatniego werszu jest - wciąż (w czasie publikacji) K.K. - i pożniejsza K. K.-K.


Matko i Ojcze! – zapomniałem
ilem ja soli z nimi zjadł...

Wyrwałem – z piersi – drzazgę żalu
lecz z drzazgi – w krwi - pozostał jad.

I choć bolesną niosę ranę
- w żyłach – wciąż płyną... - snów potoki.

- więc... - jest. – na zawsze... - pozostanie
w umyśle – wiersz, a w sercu - Motyl.

około 1992-3 roku

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2020-07-25 Dodano: 2020-08-26 05:24:24

Ten wiersz przeczytano 912 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie