Maj

Późno... już do łóżka czas.
O, tak,
cisza.
Jasny i ciemny dom nieba i ziemi.
Myśli dziwne, szare
Oskarżasz mnie nocą
Znowu przychodzisz,czego chcesz?
Ja Ci pomogę
Będę z Tobą
Złotym powiewem mnie głaszczesz
Szybko odchodzisz.

Już tak późno, a to wciąż maj.
Pachnący, zwiewny, lekki.
O bogini bieli, odejdź!
Nie wracaj!
Ale Ty wrócisz...

Już tak późno, a ja wciąż leżę.

autor

Emillien

Dodano: 2009-09-16 11:18:35

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie