Mając siebie /sonet/
Od pół wieku nad ten stawek
przychodzimy,
tu łabędzie zaraz do nas podpływają,
stroszą pióra, głosem wdzięcznym nas
witają.
To jest nasz zakątek, tu w szczęściu
błądzimy.
Tu szumiały wierzby, zawilce pachniały,
a kaczeńce złotem malowały łąki,
drzewom wiatr całował rude jędrne pąki,
a forsycje w dzióbki słoneczko łapały.
Widzisz miła nic się w życiu nie
zmieniło,
jak w miłości naszej, która nam
przetrwała,
wiele lat i siwych włosów nam przybyło.
Ta ławeczka szczęsna zawsze zapraszała,
w piękny wieczór gdy nikogo tu nie było.
Najskrytszych tajemnic dla nas
dochowała.
autor
bronislawa.piasecka
Dodano: 2018-03-13 12:40:00
Ten wiersz przeczytano 1265 razy
Oddanych głosów: 50
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (55)
piękny zakątek, romantyczna ławeczka i uroczy wiersz.
cudownie tak sobie powspominać Piękny sonet Broniu
Serdecznie pozdrawiam:))
Podoba mi się. Bardzo romantycznie.
pieknie.
Pozdrawiam, Broniu:)
Piękny sonet Broneczko,
piękne wspomnienia, a taką ławeczkę to i ja
pamiętam:))
Serdeczności ślę :)
Do szczęścia nic więcej nie trzeba, tylko wzajemnej
miłości...pozdrawiam
Witaj. Słodkich wspomnień czar...każdy z nas może
sobie takich życzyć. Gdyby ta ławeczka mogła mówić,
podpytałabym ja...
Moc serdeczności Broniu.
Jak zawsze u Ciebie, piękny sonet. Pozdrawiam
Śliczny sonet Broniu o pięknej miłości.
Pozdrawiam serdecznie :)
Miałam z mężem swoją ławeczkę..ale mnie wzruszył ten
wiersz..wróciłam ..a jego nie ma.. Ciesz się, to teraz
najwazniejsze..
Pozdrawiam cieplutko//
Wiersz rozsiewa radość i optymizm, dziękuje, bardzo
pięknie.
pięknie - szczęśliwi przez lata bo mieszka w ich
sercach miłość:-)
pozdrawiam
Z duszy i serca dziękuję za miłe, serdeczne
komentarze. Pozdrawiam bardzo serdecznie Piwonię,
Dziadka Norberta,Amora 1988, Matbusza i mily.
Bardzo ładny sonet przepojony miłością każdy by sobie
życzył takich chwil Pozdrawiam Serdecznie Bronisławo
Klimatycznie i ciepło, podoba się.
Pozdrawiam Broniu :)