małe Zen przed snem

Jak co dzień w poszukiwaniu sensu trwam
to w alkoholu to pomiędzy kartkami.
Mam klucze do drzwi, lecz czuję się jak za kratkami.
Ktoś oświecony powiedział nie trzeba szukać bo od początku jest we mnie, trzeba go poczuć.
Ja nic nie czuję, prócz tego że więdnę.
Dlaczego nie w głowie mi rozkosz i drogi samochód?
Ciągle myślę o Bogu i pragnę Go dotknąć.
Bo taki ten ludzki świat dla mnie jakiś niekolorowy
czarno biały, krnąbrny i bezcelowy.
Taki bieg, szybki start który kończy się potknięciem
w którym gdy dopiero cieknie krew, przychodzi zrozumienie.
W mediach miliony tępych słów, omijam szerokim łukiem.
Wolę iść leśną ścieżką wśród aplauzu drzew
gdzie pasikonik przed łąką ogłasza moje przyjście
a motyl prowadzi mnie.
Zaraz idę spać bo zakładam że jutro wstać będzie mi dane.
Nad ranem w modlitwie proszę o siłę
obmywam twarz zimną wodą i wchodzę w to życie.
Najbardziej zniechęca mnie to że tracę jedną trzecią istnienia
ale to tylko ziemskie złudzenia, przecież trwam wiecznie.
Pocieszam sie że już niedługo wieczór
...i znów takie małe ZEN przed snem.

autor

obcyy

Napisany: 2008-09-16 Dodano: 2008-09-16 21:59:37

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie