Mały domek

Gdzieś na pograniczu załamania światła
gdzie nie dociera nawet głos
pośród kwitnącej zieleni
i wokoło panującej ciszy
gdzie zachodzące słońce w blasku czerwieni
kąpie się w błękicie wodnej toni
stoi mały domek

ukryty przed zawistnym ludzkim wzrokiem
pośród wysokich strzelistych drzew
wije się niewidoczna ścieżka w gęstwinie
prowadząca do wnętrza szczęścia
wiele razy przemierzałem tą drogę
w słoneczne bezwietrzne dni
i w ciemną księżycową noc
siedząc w fotelu przy kominku
wpatrzony w języki ognia
w samotności oczekując szczęścia
brak tylko w nim Ciebie

wielokrotnie wymawiam
w cichym głosie Twoje imię
patrzę z utęsknieniem na drogę
wypatrując Twojego nadejścia
moja Kruszynko Jedyna
jeśli poczuje Twoje serce
a wiem że to nastąpi
odnajdziesz właściwą drogę
prowadzącą do naszego domku
wyjdę ci naprzeciw
wyciągnę utęsknione dłonie

powiem kocham
drzewa kołysząc się na boki
zaprowadzą nas
przed oblicze szczęścia
zaś wiatr muskający nasze policzki
przybliży nas
pod drzwi uwielbienia
nadlecą ptaki znikąd
wyśpiewując nam
swoje trele
trzymając w dziobach róże
słońce wykąpie się w błękicie jeziora
a księżyc utuli nas do snu
przybądź
do mnie
moja miła……

w leśnej kniei ukryty przed oczami zawistnych stoi mały domek marzeń na brzegiem błękitnego jeziora... i ty masz takie miejsce pytasz - gdzie zajrzyj w głąb serca...

autor

kazap

Napisany: 2002-11-18 Dodano: 2007-03-25 20:04:39

Ten wiersz przeczytano 801 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie