Mam wiary bukiety.lecz flakon...

Stoję na drodze nowych myśli przeplatanych tęsknotą za starym co nie wróci,za Aniołem,co juz nie odpowie,
i świadomości,że nowe życie jest zagadką,mogę ją wreszcie rozwiązać.
Mam wiary bukiety,mam siły rydwany,mam pragnienia czyste,oczywiste,
lecz lęk mnie dogania,uciekam mu,lecz jednak jeszcze nie oczyszczone całkiem te myśli.
Boję się,że jak za każdej wiosny,lata,jesieni i zimy,
przemknę kolejne etapy z nadzieją na ramieniu.
Tylko nadzieją,a bez wypełnienia serca syropem istnienia,bez osiągnięcia celu,
że wiara i dążenie niepłonne będą,w końcu potknę się o pogoń za spełnieniem.
Mieszają się uśmiechy zwariowane nowym,z krzykiem strachu,tym co zawsze przeganiał promyki słońca,
Stoję twardo na nogach,a zaraz powieki zamykaja się zmęczone.
Lecz walczę,jak zawsze i widzę Ciebie,jeszcze przez mgłę,
Kobietę,co obmyje ztrudzoną duszę z męki samotności,z bólu i brudnoszarych łez.
Widzę Twe ramiona oplecione z uśmiechem wokół mnie,proszące,bym trwał,
widzę Twe usta czekające na miękkość mego nawiedzenia,widzę wzrok Twój zastygnięty w obliczu kresu wszelkich walk.
Jeszcze cię nie ma,a ja już wiem,że tylko Ty,
bo światem moim rządzi przepaść,a nie chcę w niej tkwić.
Czekam na Twe imię,na spacer po parku,na wołanie o to samo,
pokocham Cię mocno i spokojnie,deszczem,światłem,żywiołami.
Zrzucę pościel z łoża by nie krępowała ciał zachłyśniętych rozkoszą,
ulożę dywan z róż pod Twe drżące ciepłem stopy.
Ucałuję i powiem,że będę zawsze,że nie odchodzę,
usłyszę,po prostu,nareszcie:Kocham.
Więc żyję w lekkim zawieszeniu,oczekiwaniu na kobietę,
która pokocha całym sercem samotnego,wołającego w swej poezji.
Niebo i ziemia niech zbliżą się na odległość pocałunku naszych ust,
niech spłonie marzenie,stając się losem naszym pełnym róż.

autor

rebel

Napisany: 2007-02-22 Dodano: 2007-02-22 10:27:47

Ten wiersz przeczytano 683 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie