martwa natura

spóźniony pociąg do doskonałości przejechał
pomiędzy śliskim od lodu krzywym podłożem
usilnie odciskającym swe piętno w formie
niedającej się zapomnieć dyskopatii a on
ciągle stoi

mijają bez drgnięcia powieki godziny
czerwone oko pali podczas gdy wokół
rozlega się nieustający jazgot desperatów
i ich obserwatorów
z pod spodu

kolejka stoi pomiędzy ugorem
kamizelkowe oczy błyszczą
i tylko słychać szum martwej natury
niszczący klimat sąsiedzkiej puszczy

autor

Emilia Szumiło

Napisany: 2007-06-20 Dodano: 2007-06-22 16:25:18

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie