Męczący smutek
Smutek napłynął niespodzianie,
Jak te deszczowe ciężkie chmury,
Wypełnił szczelnie bytowanie,
I zepchnąl w nicość zew natury.
Ściany pogłuchły na wołanie,
Myśl żadna do nich się nie wciśnie,
Miłe w swym brzmieniu zawołanie,
Jedynie może w śnie się przyśnić.
Smutne jest życie w takim domu,
Gdy zima szatą świat przykrywa,
Mróz wciąż maluje kwiaty szronu,
Których nie możesz ręką zrywać.
Wiatr rzewną pieśń w kominie nuci,
Ptaki przed mrozem się ukryły,
To jeszcze bardziej życie smuci,
Skąd w tej scenerii czerpać sily.
Wciąż szukam wyjścia z tego stanu,
Próbuję smutki w radość zmienić.
Lecz nie znajduję sam diagramu,
Którym bym kruszyć mógł kamienie.
Dziękuję szybasi za wskazanie chochlika.
autor
jarmolstan
Dodano: 2008-09-25 00:09:45
Ten wiersz przeczytano 728 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Ładny wiersz,ładna treść i wszystkie rymy,melodyjnie
płynny- co dalej czarować..podoba mi się
bardzo..powodzenia
Wiersz bardzo dpbry i lekko sie czyta., choc wiele w
nim smuyku, podswiadomej tesknoty ,czasem sami nie
wiemy za czym.
Smutek odejdzie zobaczysz, "niechaj tylko zakwitna
jablonie".
Czytałam jak zauroczona .Wiersz pięknie poprowadzony
,bardzo rytmiczny ,brawo.
Uśmiechnij się... tak jak i ja do Ciebie:)
Natura człowieka jak pory roku .. zmienia się.
Obrazowy Twój wiersz prowadzący do nieuchylnej jesieni
i zimy. Znajdziesz sposób by przetrwać na pewno
Wiersz przeczytalam z przyjemnoscia choc jego temat
dotyczy smutku, ktory dopada wszystkich
Może to smutek związany z jesienią i przeminie wraz ze
słońcem.Czasem tak jak przyszedł niespodziewanie ,sam
odejdzie,chociaż jak znam jego naturę lubi się
zadomowić.Smutkiem powiało, warsztatowo wiersz
świetny:)
Wiersz ciekawy, a smutek, jak zwykle przychodzi
nieproszony. Trudno z nim żyć.
smutek zazwyczej meczy i w Twym wierszu widac to
dokladnie,ladnie napisany
Ogólnie bardzo mi sie podoba - i forma i
porównania,którymi tak lekko władasz,jedynie troszkę
nie pasuje mi rym - zmieniać - kamienie ,ale to
drobiazg.:)
smutek towarzyszy nam w życiu i nachodzi nas
niespodzianie ładnie napisany wiersz
Smutek aż się przelewa kroplami plamiąc
codzienność...konieczna jest odmiana takiego
stanu...może trzeba wdrożyć w życie poezję
uczuć?...Piękny, przemawiający szczerością wiersz.
Chociaż o smutku to wiersz optymistyczny, gdyż autor
próbuje smutki w radość zmieniać. W 4 zwr. 2 wers jest
literówka "pred" winno być "przed. Podobają mi się
rymy w tym wierszu.