Melancholia...

Usiadłem na kamieniu
przygnębiony codziennością
stukając rytm palcami
toczyłem bitwę z czasem

Na zakręcie drogi
pod niewielką brzozą
spoczął mój cień
czekając na jesień

Zaduma w sercu
w głowie porządek
powietrze czyste
aż płuca bolą

A obok
po trawie
coś powoli się sunie

To melancholia
taka bezbronna
i piękna zarazem
niech trwa jak najdłuzej

Vivat! melancholii...

autor

Maciek12317

Dodano: 2006-01-06 15:03:40

Ten wiersz przeczytano 386 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie