METAFIZYKA

Nie jestem nieprzytomna
-brak mi otępienia,
wręcz przeciwnie- jestem żywa,
na kpinę- czuję wszystko wyraźnie:
jak bicze, jak ciernie, jak pasy
zdziera z mej duszy to uczucie.

Ono: bólem metafizycznym
plamą na sumieniu, iskrą w sercu,
upośledzeniem na umyśle.
Dreszczem przebiega przez ciało
od stóp, aż po usta,
drżeniem rąk składanych pośpiesznie
do amen w pacieżu, aż po słowa
bezwstydnie wiązane w życzenie przemyślne.

Ten ból, który nie jest bólem
to czucie w próżni przedziwnej!
Suche łzy bezradności...
w gniewie? wyrzucie? beznicości?
Ten wzrok wpatrzony w dal
to ja- żywa.
Krąg myśli upokarzających,
alter ego nie mogące wydostać się z klatki
to ja- wciąż żywa.

(jeden ze straszych wierszy)

autor

Maryla85

Dodano: 2009-04-11 11:08:57

Ten wiersz przeczytano 712 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie