Mętna rzeczywistość
To nie mój świat.....
Tu ludzie mają wyblakłe twarze
Na twarzach bezduszne spojrzenie
Kierują się prostym sensem życia według
ustalonych reguł
Stracili wszelkie uczucia
Idą na przód z konieczności ,ze sztucznym
uśmiechem
Ich wola zmieniania świata na dobre odeszła
i gnije
Gdzieś w ciemnościach
Wyobraź sobie prawdziwy człowieku
Jak trudno tu wytrzymać
Każdy obraz, widok z tego świata , wywołuje
u mnie smutek
Każdy wdech.... i wydech męczy bo oddycham
skażonym powietrzem
Chcę zamknąć się w sobie , jak
najszczelniej potrafię
By ta mętna rzeczywistość więcej mnie nie
raniła
Chcę wracać , wracać do siebie....wśród
prawdziwych ludzi.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.