Miasto z piernika
most na rzece
jak chińska dżonka
obejmuje brzegi
chmury polerowane słońcem
nieważne
że z cegieł i zaułków
wychodzą kolejne wspomnienia
nabrzmiewają w oczach
dom Kopernika
pnie się w górę
kruszy gwiazdy
a my
z ich pyłu
rodzimy się na nowo
autor
ILL
Dodano: 2009-04-29 12:38:42
Ten wiersz przeczytano 1698 razy
Oddanych głosów: 47
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
W Toruniu byłam jako małe dziecko i zawsze mi się
kojarzy z piernikiem i Kopernikiem i nie pamiętam czy
były piernikowe płaskorzeźby Kopernika, ale widzę je w
wyobraźni, to może były... taka refleksja, a wiersz
udany:)
Realność bije po oczach aż miło. Gratuluję tak udanego
wiersza. Pozdrawiam ciepło.
ten wiersz to jak piękny obraz , wytworzyłaś
niepowtarzalny klimat tego miasta, bardzo mi się
podoba
...zakochałam się w Toruniu kiedy pierwszy raz
a było to....miałam wieczorek literacki u księżniczki
D...a później w Piwnicy u Świętych Janów i w
Kiku...itd...znam ten most i Muzeum Kopernika,Ratusz
itd... napisałam kiedyś dla Torunia wiersz...dlatego
dziękuję za wspomnienia...
Bajkowe miasto, apetyczny widok. Piękne metafory.
Znam miasto Kopernika i smakoszem toruńskich pierników
też byłem,a teraz jeszcze wiersz z
Torunia-nieźle..powodzenia
W mieście Kopernika coś nowego'zakwita '.Ładnie i
ciepło.
Ale sie rozmarzyłem bardzo lubie pierniki...twój
wiersz jest prawdziwy i bardzo realny....Szkoda bo nie
byłem w Toruniu....teraz ujrzałem kawałem jego
nieba...pozdrawiam...
no no tak magicznie, świetny wiersz, pozdrawiam ciepło
czytając tytuł weszłam i spodziewałam się bajki,
usłyszałam kołysankę, którą kiedyś śpiewała mi babcia
" był sobie król, był sobie paź... żyli wśród róż nie
znami burz..." itd. wracając do treści, pięknie
opisałeś Toruń. dobry wiersz. pozdawiam ciepło :)