między niebem a ziemią

spadli wraz z deszczem legionem wrażym
oddech silników powietrze skaził
wypełzły z maszyn długie kolumny
chęć ich witania to był trud próżny

w błysku promieni padają ludzie
w popiół się zmienił kto nie mógł uciec
szybka inwazja celem przybyszy
widać jak bardzo z tym im się spieszy

w huku pożarów idzie zniszczenie
nie zna litości nieziemskie plemię
pada od ognia wszystko co żywe
to co przybyło jest niewrażliwe

na prośby groźby ni złorzeczenia
którędy przejdą tam goła ziemia
kto ich powstrzymać w tym marszu zdoła
gdy tylko zgliszcza dymią dookoła

bronią się ludzie jak tylko mogą
zniszczyć chcą wroga i ręką gołą
gdy brak nadziei zdesperowani
ławą ruszyli wroga powalić

chwiać się zaczyna gwiezdna akcja
gdy w ludziach taka determinacja
że nie zważając na własne straty
przeciwnikowi chcą sprawić baty

nie dysponując już zaskoczeniem
powoli słabnie kosmiczne plemię
a w ich szeregach trwa konsternacja
nie znając słowa kapitulacja

odejść nie mogą - nie mając mocy
w maszynach im się energia kończy
więc przejść musieli w niebyt niechlubny
najazd na Ziemię był dla nich zgubny

ponieśli karę za swoje zbrodnie
przypadła ludziom gwiazd technologia
czy kiedy ruszą kosmicznym szlakiem
człowiek odkrywca też będzie katem?

Argo.

autor

Argo

Napisany: 2020-04-22 Dodano: 2020-04-22 13:05:28

Ten wiersz przeczytano 1560 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie