Miłość w chmurach

Tak niewinnie się zaczęło,
mały piesek dopadł suczkę,
z myślą – ładna – dam jej więc nauczkę.
Czego uczy? - pompowania
i kulisy swe odsłania.

Suczka rośnie, coraz grubsza,
w balon się zamienia.
Piesek dalej pompuje...
pozycji nie zmienia.

Balon wzbił się już wysoko
leci raźnie ku obłokom.
Balon wielki, pies jak pieprzyk
z tyłu przyczepiony,
przestał ruszać – chyba już zmęczony?

Nagle huk – balon pękł,
słychać tylko żalu jęk.
Leci z góry, myśli – szkoda...
ucierpiała jej uroda.

Dupa w strzępach, szkoda psa -
może skleić coś się da.
Dobre było baloniarstwo
cóż - jest pompka -
więc kolarstwo.

Dobra pompka co pompuje,
kiedyś także się zepsuje.
A gdzie morał tutaj jest?
Jak to gdzie! Morał jest.
Został pogrzebany pies.

autor

karl

Napisany: 2013-08-02 Dodano: 2013-08-02 11:28:52

Ten wiersz przeczytano 1626 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Obrazkowy Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie