miłość wypalona
pamiętam jeszcze twój uśmiech sprzed lat
skradający się po cichu pocałunek
zawstydzonych warg
na mojej skroni
pamiętam ławkę w parku
gdy tak siedzieliśmy
w niespełnionej potrzebie bliskości
i wierz mi lub nie
że sekundy mogłam objąć palcami
dopasować do siebie kształty
nieporuszonyh cieni
a dziś nie zostało nam już prawie nic
nie mówimy o tym głośno
dzień po dniu
trzymamy się kurczowo poręczy wspomnień
żeby nie upaść
autor
Malamhin
Dodano: 2013-06-15 07:00:54
Ten wiersz przeczytano 860 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Bardzo...osobiste. Ściska za serce. Mimo że temat
miłości jest już oklepany, to ten wiersz zatrzymuje,
jest jakby bliski mojemu sercu. Pozdrawiam:)
Cały wiersz zatrzymuje melancholią, a zakończenie
bardzo wymownie określa ten stan miłości wypalonej.
Pozdrawiam, podoba mi się + :)
Bardzo mi się podoba. Plusik i pozdrowienia
Bardzo ładny, smutny wiersz.
Pozdrawiam
Poruszający wiersz, a jak bardzo prawdziwy. Pięknie.
Pozdrawiam
:)))
wspomnienia niejednokrotnie tylko na zdjeciach
zatrzymujacych chwile :))))))