Misterny splot

Milionopalcy mistrz cechu tkaczy,
Każdemu ścieżkę losu wyznaczy

Wsłuchany w szum złoconych krosen ,
Komu? Ach! Ile? Dać dziś mam wiosen?

Duszę wplata w przecudne arrasy ,
Nie szczędząc talentu , siły i krasy

Jednak zbyt często tka te makatki,
Bez blasku niczym kawałek szmatki

I pieści i niszczy złote wrzeciona,
Kto się narodzi? Kto żyje? Kto skona?

Woła do ciebie przez święte drzwi,
Gdy spadnie na nici kropelka krwi

Nigdy na wietrze nie zatrzepoce,
Już zatrzymany raz kołowrotek

Czasami tylko dwa końce pochwyci,
I spaja zerwane w boleściach nici

Misterne sploty i liche węzełki,
Z zamysłem wyszły spod jego ręki

Kiedy stajesz na scenie świata,
Twoją historię skończył wyplatać…

autor

Byt

Dodano: 2006-12-27 11:41:59

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie