Mój Anioł

Oświetla Cię promień słońca…
Delikatnie oblewa Twoją twarz…
Muska Twoje oblicze, a potem znika…
Pusto się stało…Zniknąłeś w oddali…
Zbliż się i powiedz, że kochasz…
Krzyczę do Ciebie Duszo!
Wołam! Pomóż!
Nic nie dostaję oprócz bólu i cierpienia…
Bo na nic więcej nie zasługuje moja dusza, która jest czerwona od bólu..
Postawa wielka…Cień długi…Stoisz za mną i dotykasz…
Palcem po twarzy przejeżdżasz powoli i dajesz zasmakować szczęścia…
Potem ręką dotykasz drugiej ręki i przytulasz do siebie…
Dając nadzieję…Dając mi wiarę…Dając sens…
Czarny Cień odchodzi... Zabiera moje marzenia… Zostawia mi szare sny…
I tylko spojrzenie w puste okno i płacz… Tylko łzy…
Odszedłeś już na zawsze… Pogłębiłeś ranę i smutek…
Zostawiłeś mnie samą i nadałeś jarzmo cierpienia…
Czarna dziura w mym sercu a w niej utkwiony Twój obraz…
Oświetlił Cię wtedy promień słońca…
Delikatnie oblewał wtedy Twoją twarz…
Muskał Twoje oblicze…

Dla tych, którzy nie potrafią już żyć^^

autor

Zabłąkana MeeMarcik^^

Dodano: 2006-06-20 13:55:39

Ten wiersz przeczytano 353 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie