Moja prawda o Tym

Niesamowite jest przeżycie poranku o wschodzie słońca,
gdy wiosna wstępuje w lato i czuć podmuchy gorąca
we włosach, a śpiew ptaków wszędzie rozbrzmiewa.
Tylko to wspomnienie, że siekiera wbiła się z liną w miazgę drzewa...

Co czujesz, gdy powtarzasz pamięcią skecz dobrego komika,
nieświadomy tragizmu Tej chwili, w której oddech zanika?
Śmiejesz się. Dzień dobry, jak się Pan miewa,
wszystko ok - a siekiera wbija się z liną w miazgę drzewa.

I teraz kosztujesz jasnego, pełnego z pianką trunku,
myśl ci nie przemknie, że ktoś oczekuje ratunku!
Kolega, nawet nie przyjaciel w słońcu się ogrzewa...
Już za późno, bo siekiera wbiła się z liną w miazgę drzewa.

Czasami niesamowity oglądam bezkrwawy poranek,
mam dreszcze - słyszę krzyki siostry i matki wychodząc na ganek,
widzę linę wśród gałęzi, w które wiatr zawiewa...
Naprawdę! Siekiera wbiła się z liną w miazgę drzewa.

Adastra

autor

Adastra2

Dodano: 2011-01-26 00:47:47

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie