Moja przyjaciółka

"Moja przyjaciółka"

metr sześćdziesiąt cztery
niewysoka, zgrabna, ładna
rozbiegana,
rozczepana,
bywa wszędzie,
każde towarzystwo rozbawi,
zawsze uśmiechnięta,
rozbrykana,
pełna humoru,
psikuśna, chciałaby tylko psocić.

Smutne dni zdarzają się
jej raz na rok.
Nie wiem, skąd ona
tę energię czerpie;
przynejmniej
mnie pocieszy i rozrusza.

Mówimy sobie o wszystkim,
bynajmniej ja jej,
i choć czasami zawiedzie,
uważam ja za
swoją przyjaciółkę.

Boję się nawet pomyśleć,
co by było. gdyby
jej zabrakło.
Tak ważna jest dla mnie
z nią rozmowa.

Oj, ma ona na mnie
wpływ.
Gdy czasami opowiadam
jej o jakimś
nowym pomyśle,
to już widząc jej wyraz
twarzy, wie, co o tym
myśli.
Przeciwna będzie, a ją
przekonać nie jest łatwo
do swoich racji.

Bardzo się różnimy, ach bardzo,
a jednak po burzliwych
wymianach zdań
dochodzimy do porozumienia.

Ja jej swoje, ona swoje,
że aż poddać sie trzeba.

Gdyby nie było Madzi,
żadna nie potrafiłaby
jej zastąpić.
Znamy się od małego
i chcę by ta więź
tylko się umacniała.

Nie chce jej stracić,
bo do kogóż ja
poszłabym się wyżalić,
wygadać, ponażekać
na ten cholerny świat?

Ona się do niego dopasowała
i nie odbiera wszystkiego
z taką wrazliwością jak ja.

Ale nie zazdroszczę jej tego
nastawienia, które
nauczyło ją życie.

Ona wnosi w mój świat
nutkę optymizmu, za co jej
dziekuję.
I chce by było juz tak zawsze.
By nasza przyjaźń trwała
jak to, że zawsze po
zimie przychodzi wiosna.

autor

Anioł-ek

Napisany: 2006-03-15 Dodano: 2006-03-19 13:31:16

Ten wiersz przeczytano 766 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie