/moje kobiety/

dydykacja specjalna dla mojej czytelniczki

moje kobiety, te które kochają. za wszystko z niczego.
za niebycie. wydają pieniądze. nimi płacę. słowem ze słowa,
czasem z miłości która nie trwa zbyt długo
i pamiętają do czasu,
gdy ciemna plama po denku filiżanki z kawą drażni

nie mają pewności że wrócę. wracam.
nagi. jakby nagość pozwalała widzieć i jednocześnie ukryć
intymną powłokę rozbitą w namiot samotności

moje kobiety, te które czekają. najwierniejsze z świata aniołów
przynoszą rozkosze. i odchodzę spełniony by period
mógł trwać jak światło księżyca

ciemnością się lubuje

autor

marti@wiersze

Napisany: 2007-07-08 Dodano: 2007-07-14 22:57:16

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie