Monolog śmierci czy snu

Śnisz... Po co śnić! Obudź się wreszcie
i spójrz
na te spalone zwoje śmierci
dawno zapomnianej miłości.

Nikt już nie pamięta...
NIkt? A może to tylko sen...

Bez słów i obrazów?
Śmierć.

Nie, na śmierć jest tu zbyt cicho i kapią łzy.
Po śmierci nie będzie łez
ani rozwiązanydh sznurowadeł. Więc co?

To nie koszmar, w koszmarze są uśmiechy...
A tu nie kapie nawet krew z więzienia naszych dusz.

Przeklęte zwoje...
Przeklęte zwoje śmierci...


Nie! To tylko odchodzi miłość, stukając obcasem w śliską podłogę łez!...

autor

Atrosis

Dodano: 2007-03-17 17:17:16

Ten wiersz przeczytano 681 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie