Mount Everest

zachysnęłaś się sobą jak ostatnią
kroplą wina pod powieką
niezamierzona sekunda otwarcie
przerasta myślenie a pusty
kieliszek - marnotrastwo?

oswojone dłonie pod szeptem
dzikich zwierząt jak ty
nieumiłowana córka ziemi
giną powalone bezradnością

szczytów chciałaś dosięgnąć
choć stopom ucałować Mount
Everest - złudnych marzeń
nieuniknione chwile zamknąć
w pólnocnej wieży smutku

ja - tylko śmierć w palcach
potrafię kochać

autor

Kornelia

Napisany: 2006-12-18 Dodano: 2006-12-18 20:15:35

Ten wiersz przeczytano 835 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie