Mówiłeś, że...

Ktoś mi dał w prezencie
Naiwność – była ładna,
Miała być z nadzieniem
Jakiego nie jadłam.

Mówił, że o smaku
Usłanym różami…
Zatem skosztowałam
Potem poszłam za nim.

Bezzastanowieniem
Ślicznie lukrowanym,
Pomyślałam jeszcze…
- Jaki on kochany!

Minęliśmy razem
Kilka przecznic, dni
Tuż, przed nieprzebytym
Nagle czuje łzy.

Środek oszukany
Piołunową zdradą,
Głupim tłumaczeniem,
Że byłeś nieświadom…

***

Jeszcze mnie okruchy
Drapią po pościeli,
Zbyt małe, zbyt nikłe
By mi sny rozbielić.

autor

Alicja

Napisany: 2004-09-30 Dodano: 2004-11-21 06:31:21

Ten wiersz przeczytano 378 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie