można zakochać się i zgasnąć...
Można zakochać się i zgasnąć,
jak świeca na zbyt silnym wietrze
i wcisnąć serce w klatkę ciasną,
udusić się czystym powietrzem.
Zakochać się i stracić głowę,
takich przypadków wciąż jest dużo,
choć wszystkie rany jednakowe
zadane są bezbronną różą.
I wtedy piękne słowo miłość,
na długo traci swe znaczenie
i trzeba dzielnie walczyć z siłą,
co w sercu układa kamienie.
autor
return
Dodano: 2008-03-11 15:03:59
Ten wiersz przeczytano 678 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Bardzo ładny z przekazu i udany poetycko wiersz. Bez
wahania zostawiam nań głos.
troszeczkę przy końcu straciłeś rytm (ostatni wers)
ale wiersz jest naprawdę piękny i skłania do głębokich
przemyśleń.
Milosc hmmm... temat rzeka ... unosimy sie na jej
skrzydlach , czasem upadamy... I tak kreci sie nasza
basniowa opowiesc.... Udalo Ci sie mnie zatrzymac ....
i nie zaluje .... uscisk goracy Bogna
Rymy jak dla mnie są dobre, chociaż o połowę za
liczne.
Ech, jak pięknie!! Rany "zadane bezbronną różą" , siła
"co w sercu układa kamienie". Niezwykłe metafory,
całość mądra, wiersz z tzw "górnej półki"!
dla miłości tracimy głowę, czekamy na nią i
cierpimy...
rany zadane bezbronna róża...dziwne , że każdy na to
pozwala ,a nawet z utęsknieniem czeka.. siła,która
układa w sercu kamienie... znakomity przekaz ...
piękny wiersz
Możnaby polemizować, czy rymy, które układasz są
zgrabne, ale przekaz ok....
Rzeczywiście...trzeba długo o to walczyć. Chyba
zakochałam się i zgasłam...
ot i szczera prawda... ale można inaczej ...cóż jednak
miłość rządzi losem ... niezły wiersz... brawo
końcówka wiersza świetna...