My

Nasza natura wciąż mnie nurtuje.
Dziwna, pokrętna, zaprzecza sobie.
Układność, buta, gniew co buzuje
Albo tępota co kończy w grobie.

Miłosne wzloty, bycie "chwilowe",
Misterny układ planów i marzeń,
Życie małżeńskie- rzadko wzorowe.
Być żartownisiem- skończyć jak błazen.

Żona go zdradza. On ją ... a jakże...
Meandry losu tworzą swe prawa.
Tamten o byt swój walczy zajadle,
Temu zaś zbytek jak manna spada.

Dobrzy rodzice?- Raczej przypadek,
Nikt nigdy nie wie w co się wpakuje.
Ten który nie chce, dostaje spadek,
Mądry za mądrość swą pokutuje.

Beznogi marzy by zrobić kroczek,
Głuchy- muzykę usłyszeć pragnie,
Żarłokom pachnie smażony boczek,
A najszczęśliwszy- głupi jest dla mnie.

Brak ideałów, choć jest ich dużo,
Świat ten opiera się na złudzeniach,
Przepiękny kwiatek- kłującą różą,
Szczęście w nieszczęście często się zmienia.

Ludzie skarleli przez swe zasady
Bo je niestety sami stworzyli,
Wszystkie przypadkiem są w swojej skali,
Ale my ślepi ich nie widzimy.

Jakieś wytyczne, chcemy- nie chcemy,
Jak psy słuchamy poleceń z góry.
Ktoś na tej górze też ma problemy...
Znów się powtarzam raz nie wiem który.

Kto to zrozumie. Kto choć próbuje?
Każdy o siebie tylko tu walczy.
Co dzień nowego coś zaskakuje,
Ale zobaczyć- czy to wystarczy?

Standard istnienia: mieszkanie, żona,
To co nazywa się: mieć normalnie.
Czemuż innego nic nie spróbować?
I kto powiedział: ma być banalnie.

autor

swicha

Dodano: 2012-03-01 15:02:39

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie