Myśli spisane własną krwią

Dla wszystkich porzuconych.

Gdy ze starości zbielały kraty.
A anioły zbierały żałobne kwiaty.
Gdy czas zbił szybę przeznaczenia.
A ludzie nie potrafili znaleźć,
sensu istnienia.

Dryfując pośród szarości dnia.
Budząc się nocą szukając dna.
Dryfując pośród żalu skał.
Budząc się rankiem słysząc,
śmiertelny strzał.

Gdy wyschnie ostatnia szczęśliwa łza.
A nikt prawdziwej miłości nie zazna.
Gdy słodkie pocałunki będą mitycznym wspomnieniem.
A chęć życia tylko bezbarwnym pragnieniem.

Spisując myśli własną krwią.
Słowa czernią, piekielną nocą.
Ciesząc oko gradem spadających gwiazd.
Ogniem ostatniego z upadających miast.

Gdy zapomnisz widoku mojej twarzy.
A księżyc zbliżyć się już nie odważy.
Świat upadnie uwierz mi.
Gdy wyrzucisz mnie za drzwi,
nie wybaczysz nigdy mi...

autor

mysterious_G

Napisany: 2004-11-23 Dodano: 2004-11-24 07:08:44

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie