Na cud w Czarnolesie

pod wpływem zwiedzania Muzeum Jana Kochanowskiego w Czarnolesie

W Czarnolesie – tym od Jana –
Są turyści już od rana.
Na spacerze poglądowym,
Oglądając dwór, park nowy,

Pogłębiają swoją wiedzę,
Na ławeczkach sobie siedzą.
Do ich uszu słowa sączy
Głos szlachetny, niemęczący…

Tak poezją uraczeni,
Odmienieni, przemienieni
Opuszczają mekkę wieszcza,
Który cuda im obwieszcza.

Lecz turyści – zwykli ludzie-
Nie słyszeli nic o cudzie,
Który zmienia wszystkich wkoło
W miłośników alkoholo…

(Rzecz wiadoma jest powszechnie:
Kochanowski pisał pięknie,
Ale zawsze wspomaganie
Miał w pucharze albo w dzbanie.)

A że każda wieści gminna
Być sprawdzoną szybko winna:
Tłumy gości wprost z muzeum
Czyszczą baru linoleum.

I kupiwszy wino Jana,
Degustują znów do rana.
Odtąd już nieturystycznie
Dzban osuszą nielirycznie.

Koniec cudu: bar zamknięto
I na co dzień i na święto,
Kratą wejście zastawiono,
Prohibicję ogłoszono.

To nie fikcja – panie bracie-
W Czarnolesie win nie macie!
Trza pojechać do Zwolenia,
Cudów Jana szukać cienia…

autor

annapelka1

Napisany: 2015-07-13 Dodano: 2015-07-13 13:42:59

Ten wiersz przeczytano 744 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie