Na kaszmirowym cmentarzu

Zabawne,
jak można zniszczyć czyjeś życie
zupełnie na jawie,
odebrać nadzieję i wiarę,
obedrzeć z marzeń,
jak z porcelanowej zabawki,
zostawić okruchy tłuczonego szkła.
Tak trudno jest się pozbierać,
ja wiem,
obudzę się kiedyś w środku nocy,
z nożem w sercu,
bo kiedyś to zrobię,
przy czerwonym winie,
na kaszmirowym cmentarzu...

Przyjdziesz po mnie ?
jak wtedy na dworzec,
czy przyjdziesz ?
oddycham coraz wolniej,
a z oczu ciekną łzy,
zostawiłaś mnie,
zabiłaś wiesz ?

Usypiam,
tak ciężko opadają powieki,

Okryta złocistym szalem jest noc
księżyc schowany za twym zimnym ciałem
moja krew rozlana w wannie...

bądź tu proszę Cię,
nim zasnę na wieki,

obiecałaś być przy mnie,
do końca, na zawsze...

weź mnie teraz
tępym sztyletem,
i przejedź po gardle

bądź mym przekleństwem,
już zawsze...

Bądź mym przekleństwem,
ponad krwistym światłem
pogryzionych gwiazd,
odnajdź moje ciepłe ramię,
i zaśnij...

przy czerwonym winie,
na kaszmirowym cmentarzu...


30.08.2007.

autor

Paweł Rymarz

Napisany: 2009-06-05 Dodano: 2009-06-04 23:06:41

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie