NA KRAWĘDZI ...

PS: Zdzisław, tak mój tata miał na imię.

Przeczytałam wierszyk:)))
zdzisiu, nie ustrzeże nic w takiej sytuacji, ja dobrze
to wiem.
Dziękuję zdzisiu, to bardzo miłe co napisałeś.:)))

Lekkość, melancholia i klimat

Nawet skarżyć się trzeba umieć, w przeciwnym razie
mogą się nad nami tylko litować. Powiem bezlitośnie-
ciekawie opowiedziane niespełnienie, czyta się jednym
tchem , a potem długo milczy. DOOOOBRY!

Ten smak wymaga dwóch składników . Ładnie o tym
napisałeś :)

Też mi brakuje tego smaku!
Dziękuję za odwiedziny:))
Wiersz bardzo refleksyjny.
Pozdrawiam serdecznie:)

rzeczywiście melancholijny :)

Trafny Wiosna i lato pracuje na jesienne zbiory Ładne
skojarzenie Pozdrawiam:)

No wiersz trafia do mnie ręka wprawna poety.

Ciekawie oddany klimat życia. Dobre porównania. Myślę,
że wielu z nas może się w Twoich słowach odnaleźć.
Pozdrawiam:)

Melancholijnie...i pięknie.