Na Molokai też śpiewają ptaki

Właśnie wrócił z pogrzebu, podczas ceremonii
w roli trupa wystąpił, później w roli księdza.
Własne nogi pochował, wielu łez nie ronił,
bo - rzekł - na pogrzeb serca trzeba łzy oszczędzać.

Oparłszy się o drzewo uniósł dłoń, bezradnie
spojrzał. Już wie, dłoń wkrótce od ręki odpadnie.

Wtem przyszedł ojciec kłamstwa, sługa Lucyfera,
zwany złym, kusicielem, nadziei złodziejem.
Spójrz na siebie - rzekł - jako proch w prochu umierasz,
mnie nie ma, świat cię nie zna, a Bóg nie istnieje.

Nagle ptaszek zaśpiewał jakby diabła słowa
chciał stanowczo z rozkazu Boga zanegować.

Beznogi uchem zgniłym wychwycił śpiewanie,
podniósł wzrok, uśmiechnął się, pomyślał: mój Boże,
wśród Twych stworzeń są takie, które mają gorzej,
ptaszek wczoraj... dziś śpiewa - a jutro przestanie.

autor

confessio

Dodano: 2012-07-30 19:54:36

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie