Na panujących nam miłościwie

Spod nosa łupy nam zbierają,
dając ochłapy, resztki żarcia.
Bo za nic skromność własną mają,
zamknięci w sobie, miast otwarcia.

Skrywają uczuć resztki tlące,
w maski ubrani śmiesznej treści.
I oczy pustką gdzieś wiodące,
co nie potrafią wrażeń zmieścić.

Oszustwem ciężkie ich kieszenie,
choć z dziur wylewa gorycz cała.
A wszędzie smrodu czuć cierpienie,
tak się goryczy maź przelała.

Dzielą tym łupem jak popadnie,
nie ważąc na spojrzenia innych.
Strojąc w kolory co popadnie,
klaunów z nich czyniąc sobie winnych.

I podrygują w tańcu obłym,
skazani już na takie trwanie.
W świecie okrutnym, świecie podłym,
dręcząc tym swoje powołanie.

autor

Grand

Napisany: 2008-07-20 Dodano: 2009-06-02 09:51:28

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie