Na peronie

Choć los spopielił włosy,
a na stoliku - uszy,
to niech z peronu "Życie"
pociąg miłości ruszy. Pozdrawiam:)))

Smutny, piękny wiersz...

"ty wciąż taka piękna
uśmiechnięta zza wczoraj" - piękny wiersz. Cieplutko
pozdrawiam

Piękne wspomnienia i marzenia wciąż żywe. Uroczy
wiersz. Pozdrawiam.

Romantyczny! piękny++++++++

Pozdrawiam serdecznie :))

czas koloruje marzenia i włosy
ani się obejrzysz jak z nich odarty, goły i bosy.

jakże smutne słowa, jak uciekający czas....

bardzo ładne metafory, szkoda tylko, że w zakończeniu
brak nadziei

Można by powiedzieć, że takie jest życie. Ale wcale
tak nie jest. To my sprawiamy, że takie ono właśnie
jest. Pozdrawiam:)

Czas zmienia nasz wygląd, nie szkodzi to uczuciom gdy
są wiecznie żywe, ładna miniaturka :)

miłość tylko to mi przychodzi do głowy, bo tylko
człowiek który który wciąż czuje potrafi w tak
dosadny sposób ale zarazem pełen czułości i
poetyczności napisać wplatując w treść wiersza życie.
tutaj jest nadal miłość poeto znad morza:)

"Spopielone włosy - posypane popiołem"Zawinili
oboje,teraz załują.Może jeszcze nie wszystko jest
stracone:)Bardzo dobra miniatura,pozdrawiam ciepło+++

Smutne to ale dobrze,że chociaż pamięć jest
litościwa.A może spróbujcie wyobrazić sobie jak by
dalej wyglądało życie bez tej osoby obok? Wiersz
ciekawy zarówno w formie (mało słów, wiele treści) jak
i temacie(życiowy i pouczający).

pamięć przyjazna zawsze trzyma obrazy zza wczoraj i
przywołuje marzenia i czeka na zgodę Pozdrowienia
serdeczne z życzeniami spełnienia Mężczyzno:)

Pięknie!