Na srebrnym moście

Zosiak, jesteś nieoceniona w dobrych radach. Dziękuję
:)))

karat, coś w tym jest, ale nie mogę konkurować z
dziewczyną anioła. Obraz z mojego wiersza jest
niepełny, bo nie mam słów na opisanie tej sytuacji,
ale jest prawdziwy. Może dlatego porusza. Dziękuję i
pozdrawiam :))

karolinabojzan dziękuję za refleksję, bo jest w tym
też tajemnica dla mnie :)))
Stella-Jagoda, dziękuję za refleksję :)))

ON... i dziewczyna, jak anioł.
Melancholijnie, a ciepło.
Pozdrawiam, Ewo :)

Gdyby to był mój wiersz... :)

"I tylko to w pamięci zostało."
W pamięci tylko to pozostało

A mnie tu do głowy taki pomysł strzelił,
że może ten "anioł" nie łączył a dzielił?
Pozdrawiam!

Z przyjemnoscia przeczytalam:) Podoba sie, bardzo:)
Pozdrawiam:)

Że są- wiem, że się nie pokazują? Cóż, w dobie materii
i techniki może nie chcą pokazywać swojej ulotności?

Sabo, Basiu, Vita in deserto, bardzo dziękuję za miłe
komentarze. Pozdrawiam serdecznie :)

z ciekawością się czyta... jest w wierszu odrobina
tajemniczości i wiele ciepła :)

Pozdrawiam :)

A może było naprawdę, WN? Myślę, że każdy ma takie
doświadczenia, tylko nie każdy je dostrzega.
Pozdrawiam :)))

Anioły maja to do siebie że ich nie widać , ale są
wszędzie .Pozdrawiam

Mnie się kiedyś wydawało, a może to było naprawdę, że
widzę ogromny złoty cień Anioła na śniegu. Tak jakby
stał za mną:)))

Spotkać anioła na moście! Oj! chciałabym:)
Miłego dnia :)

Bardzo ładny poruszający wiersz. Pozdrawiam serdecznie
Ewo

Dziękuję WN, to wspomnienie z życia wzięte. Pozdrawiam
serdecznie :)