Na srebrnym moście
To było lato wielkich objawień,
dni pracowite, zmęczone ciało.
Żyłam jak we śnie, chociaż na jawie,
gdy coś się stało…
Zgubiona w troskach, zamknięta w
gniewie,
sumując życie, które zostało,
pamiętam, stałam wtedy na moście,
gdy pojaśniało…
Było południe, dzień tętnił życiem,
ludzi kręciło się tam niemało.
Kroczył po moście oblany słońcem,
a tło zszarzało…
Przed nim szedł anioł na srebrnym
moście.
W pamięci tylko to pozostało.
Nikt nic nie widział, tak było prościej.
Chwilę to trwało…
autor
Ewa Złocień
Dodano: 2014-07-25 14:15:14
Ten wiersz przeczytano 5837 razy
Oddanych głosów: 91
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (136)
Bardzo smutny, az przeszły ciarki...pozdrawiam
Często wiodąc piękno nie można go dotknąć, ale
zapamięta się na zawsze,i nie choć samotnie po
moście...to żart..pozdrawiam.
Turkusowa Aniu, wszystkiego najlepszego z okazji
imienin :)))
nowicjuszko, Adaśko, rhea, dziękuję za miłe
komentarze.
Piękny wiersz...
Jest taka piosenka która może trochę do niego pasuje:
https://www.youtube.com/watch?v=h7Wxrz4IogY
Pozdrawiam:)
Poruszający wiersz, ale dobrze przekazany klimat
tajemniczego spotkania. Pozdrawiam Ewo serdecznie:-)
Ewuniu, poruszający wiersz. Oby takie myśli nie
nachodziły Cię nigdy. Pozdrawiam serdecznie
Bardzo smutny wiersz.
Pięknie napisałaś o tej chwili.
Pozdrawiam serdecznie.
Eleno, widziałam, ale nic strasznego. Otarłam się o
piękno. Pozdrawiam :)))
bo mini, dziękuję za refleksję. Wiem, ja chyba nie
umiem żyć w tym świecie. Pozdrawiam :)
nie wiem co widziałaś, ale dostałam "gęsiej skórki" :)
/Nikt nic nie widział, tak było prościej.
Chwilę to trwało…/
świetna ta puenta, Ewo, i jaka życiowa, gorzka ;)
Olu, Basia23, pozdrawiam serdecznie i dziękuję za
komentarze :))
smutne doświadczenie ale podążać za Aniołem
Śmierci??cóż rzeczywiście poszarzało
pozdrawiam:)Miłego:)
Smutne gdy sam ze swoją samotnoscią. Dobranoc Ewo