Na targu rybnym w Atenach

Będąc wielką miłośniczką kuchni greckiej, której podstawą jest oliwa z oliwek, ryby i wino, pewnego dnia wybrałam się na słynny Centralny Targ Aten, czyli Varvakeios Agora.
Od 150 lat w tym miejscu, nieprzerwanie odbywa się handel rybami z basenu Morza Śródziemnego i reszty świata.
Wysoki, imponujący budynek o dwuspadowym dachu z rzędem arkad, przez które wpadało do środka, jasne dzienne światło. Wewnątrz panował przyjemny chłód i lekki półmrok.
Sprzedawcy dodatkowo oświetlali swoje stanowiska, mocnym światłem lamp.
Zapach morza, ryb i jodu przenikał przez nozdrza. Było gwarno i tłoczno. Kupujący przeciskali się wąskimi alejkami targu.

I pomyśleć, że w starożytności ryba pełniła rolę dzisiejszego chleba, a w czasach wczesnego chrześcijaństwa była symbolem pierwszych chrześcijan.
Symbol krzyża pojawił się dopiero w IV wieku n.e.
Starogreckie słowo ichthys znaczy ryba. Do tego słowa powstał w starożytności akrostych
ICHTHYS, będący skrótem chrześcijańskiego wyznania wiary ( I-iesous, Ch-christos,
TH-theou, Y-yios, S-soter = ICHTHYS ) -
Jezus Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel.

Zachwycające arkady budynku, przywołały mi na myśl, rzymskie akwedukty, z czasów cesarza Hadriana. Łuki w architekturze to wpływ kultury rzymskiej.

Przechadzając się po targu, syciłam oczy bogactwem darów morza. Zachwycałam się tym wspaniałym, niecodziennym widokiem.
Piękne, srebrzyste cipury, różowe barweny.
To właśnie ryba barwena, była najczęstszym wzorem, zdobiącym podłogowe mozaiki bogatych rzymskich patrycjuszy. Barwena była ulubioną rybą, nie tylko Greków, ale także Rzymian.
Idąc dalej, dostrzegłam śnieżnobiałe labraksy. Leżały równiutko obok siebie na zimnej, oszronionej ladzie.
Jeden ze sprzedawców, długim i cienkim ostrzem noża, zręcznie patroszył okazałego labraksa.
- Gotowy, świeżutki labraks! Zapraszam! - krzyczał mocnym głosem.
Podziękowałam i odeszłam. W myślach miałam słowa Sokratesa, który odwiedzając targ mawiał: " Tyle tu rzeczy, których mi nie potrzeba ". I to prawda, bogactwo towarów często oszałamia kupujących.

Krocząc dalej, zauważyłam świeże ośmiornice, obok nich małże w ciemnych, lśniących skorupkach. Na białym lodzie, prezentowały się uroczo, jak małe, czarne wrzecionka. W poprzek lady, rozłożone były w równych rzędach, okazałe ostrygi. Zamknięte w szarych muszlach o kształcie wapiennych wachlarzy, skrywały tajemnicę.
Przypomniałam sobie Wenus z Milo i jej piękną, otwartą muszlę z obrazu Sandra Botticellego.
- Świeże małże! Zapraszam! Dobra cena!- doniosłym głosem oznajmiała sprzedawczyni.
- Co dla ciebie kochana?- spytała.
- Właściwie to nie wiem. Nie umiem sama przyrządzić tych wspaniałości - odparłam i dodałam, że przyszłam na targ bardziej z ciekawości, niż na zakupy.
Spojrzała na mnie z zaciekawieniem.
- Nie umiesz?! Przecież to łatwe i proste.
- Na co masz ochotę? - spytała.
- Na małże! - odparłam z uśmiechem.
- Kochana! Jak kupujesz małże w skorupkach, to sprawdzasz, czy wszystkie są zamknięte, a jak już ugotujesz, to sprawdzasz, czy wszystkie są otwarte. Te zamknięte po ugotowaniu, po prostu odrzucasz. Oliwa, czosnek, natka pietruszki, białe wino i wrzucasz małże do garnka. Przykrywasz pokrywką i jak się otworzą skorupki, wykładasz na talerz.
- Proste? - spytała.
- Proste! - odpowiedziałam i spojrzałam na ośmiornicę. Natychmiast z jej ust popłynął nowy, gotowy przepis.

Wybrałam ośmiornicę. Opiekałam ją na grillu, aż jej szare macki nabrały koloru różowego winogrona. Potem pokroiłam na średniej wielkości kawałki i polałam oliwą z octem winnym. Całość posypałam natką pietruszki.
Do tego kieliszek białego schłodzonego wina i zasiadłam do kolacji.
Kawałeczki chleba z mąki migdałowej, maczałam w pysznym, samoistnie powstałym lekkim sosie.

To była uczta dla duszy i ciała. Zjadłam wszystko, co do ostatniego kęsa.
- Proste! - pomyślałam, planując następny wyjazd na Varvakeios Agora...

autor

Larisa

Napisany: 2023-02-18 Dodano: 2023-02-18 19:19:11

Ten wiersz przeczytano 3134 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie