nadąsanie
Ciągłe żale
radość niszczą,
powtarzane
cię zabiją.
Skóra zwiędnie,
wzrok zmętnieje,
zło jest wszędzie,
świat marnieje.
Nikt już nie chce
porozmawiać,
potępienie
- wiedźma stara.
Zasłużenie?
A może nie?
Smutku cienie
- przez cierpienie.
Nowogard, 09-09-2016
K. Puchała
autor
stary
Dodano: 2016-09-09 18:11:16
Ten wiersz przeczytano 1001 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
bywam czasami nadąsana ; ale tylko czasami ;
Czekam na Pana kolejny wiersz :) Pozdrawiam serdecznie
:)
Samotność ma wiele twarzy.
oznacza to, że świat ciągle się zmienia i nie wraca do
czasu przeszłego.
ciężar to coś co niektórzy umieją podnieść
Bardzo smutna rzeczywistość,posyłam garść uśmiechu i
pozdrawiam :)
Interesujące myśli
bardzo dobry obraz samotność - ta samotność nadąsana
pełna żalów zakłamania - niech uśmiechem wnet się
stanie :-)
pozdrawiam
To mi przypomina hipochondryków którzy narzekają na
zdrowie tu samotność nadąsana Pozdrawiam z
podziękowaniem
Bardzo ładny wiersz, wielka
prawda, żal i smutek potrafi
zabić człowieka.
:)
Pozdrawiam, dziękuję za odwiedziny.
Ciekawie o samotności, bardzo mi przypadł do gustu
Twój wiersz :) Pozdrawiam serdecznie +++
to samotność jest nadąsana i swoje wie +++
Uśmiechnij się jutro będzie lepiej bez dąsów.
Pozdrawiam serdecznie, dobranoc.
...nadąsanie, narzekanie...ale fajnie w słowa
ubrane... pozdrawiam serdecznie
Zgoda buduje... :-)
Pozdrawiam