Nagłość

Dziwnym trafem, na nowo zachciało mi się żyć. W zasadzie,
spadło to na mnie zupełnie znienacka. Wyszedłem był wieczorem
na spacer, wdycham z upodobaniem mroźne powietrze, aż tu
wyłania się przede mną, w pierwszej chwili, słabo sprecyzowane
- uczucie. Wraz z upływem czasu staje się klarowniejszym,
by w konsekwencji zmaterializować się pod postacią serdecznego
uścisku opatrzności. Nie okazałem zdziwienia, odpłaciłem tym samym. Chwilę szliśmy w milczeniu, przerwał je mój serdeczny śmiech. Miałem wrażenie, że znacznie straciłem na wadze, ono chyba też, bo nagle rozpłynęło się w wieczornym mroku, gdzieś pomiędzy skrzypiącym mrozem, a znikającym tembrem mojego śmiechu.
Ta niezwykła zwiewność ulotności zawładnęła mną zupełnie,
nie w sensie obezwładnienia, ile swoistej inspiracji. Inspiracji,
która przychodzi nie wiedzieć skąd i na jak długo.




excudit
lonsdaleit

00:00 Sobota, 22 grudnia 2012 - ...

autor

lonsdaleit

Dodano: 2012-12-22 00:00:13

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Monolog Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie