Nagroda za miłość,oddanie i...

Kiedyś była szczęśliwa
To było za jej młodu
Pan mówił czule "moja mała Siwa"
I biegała po całym ogródku i domu

Zawsze przyjazna,dzieci kochała
U nóg swojego pana spała
Kiedy oglądał wieczorne wiadomości
I dostawała czasem pyszne kości

Raz nawet dom obroniła
Będąc dogiem argentyńskim groźnie wyglądała
Złodzieja wystraszyła, kiedy rodzina cała
Na jakiś urodzinach balowała....

Za swoją miłość,wiernośći oddanie
W lesie stoi do drzewa przywiązana
Ostatnie chwile życia swojego, osowiała
Spędzi z tym sznurkiem przy szyji,do niedawna przez ręce pana głaskanej

Takich ludzi jak ten pan
Powinno samych się przywiązać do drzewa
I niech tak tkwią na mrozie sami
I niech wiedzą,że nikt nad ich losem nie ubolewa.

autor

Joasia

Dodano: 2004-12-27 11:13:54

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie