Najprostsze

Z tomiku: "Katharsis et Agape"

Brzegiem rwącego nurtu gna,
najprostsza ludzka łza.
W żyłach płynie błękitna krew,
wśród najprostszych drzew.

Teraz jesteś tak daleko,
wciąż rozmawiasz z rzeką.
I może spływa kolejna łza,
nad tumami rzeka łka.

Koniec dnia zwiastuje cień,
wzrok przysłania lęk.
A wspomnienia wciąż gnają,
innej drogi nie znając.

I wciąż na księżyc patrzę,
nie mogąc wspomnień zatrzeć.
I może miłość to była...
Kolejna rana sercu przybyła.

"Ty byłaś jak melodia, którą śpiewam..." najpiękniejszym słowem jakie znam, jedynym kwiatem, który zakwitał...

autor

Cristof7

Napisany: 2007-11-16 Dodano: 2007-11-17 18:09:25

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie