Narkomani wśród dzieci

Tupot stópek,
chuśtawki zajęte.
Wołanie matek,
w południe.

Ale nie zawsze,
dorastanie w inkubatorze?
Nikłe zahartowanie,
miłości zbyt wiele...

Upokarzanie - celem,
zabicie - beztroską.
Narkotyk przyjacielem;
niszczycielską troską?

Obudź się, nie patrz na siebie!
Mur groteskowych uśmiechów,
świat nie wrzuca kasy w kieszenie.
Po cóż wśród biedy tylu Bogów?

Czasem bez zrozumienia,
za dużo dla latorośli.
Szansa dla dilera,
wysłannika śmierci...

Szelest liści, krew na dłoniach;
dziecko o pomoc woła...

K.C.

Z obserwacji.

Dziękuję:)Pozdrawiam serdecznie.

autor

BiałaCzarownica

Napisany: 2010-07-08 Dodano: 2010-07-10 00:08:41

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie