Narty...

Ach pojeździć na nartach
zrodziła się chęć nieodparta.
Pojechałam na stok,
to był pierwszy krok.

Sprzęt wypożyczyłam,
narty założyłam.
Wzięłam kijki do ręki,
zaczął się dramat wielki.

Nie umiałam na nartach stać,
zaczęłam się trochę bać.
Spojrzałam na narty,
to nie były żarty.

Nogi mi się rozjeżdżały,
słuchać mnie nie chciały.
Zdjęłam narty z nogi,
co ja tu robię Boże drogi?

Zazdrościłam innym,
jak zjeżdżali zwinnie.
Prosiłam instruktorkę Kasię,
by mną zajęła się.

Była bardzo miła,
rad mi udzieliła.
Jak na nartach stać,
by na śnieg nie upaść.

Pierwsze koty za płoty,
znowu nabrałam ochoty.
Zaczęłam zjeżdżać pługiem,
upadłam, leżałam jak długa.

Kasia mnie podniosła,
mimo upadku byłam radosna.
Jej rad posłuchałam
i powoli na dół zjechałam.

Wyciągiem pojechałam do góry
i zjechałam po raz wtóry.
Kasia ze mną zjeżdżała,
jak dziecko mnie pilnowała.

Za lekcję jej podziękowałam
i ze stoku sama, już zjechałam.
Piękną przygodę przeżyłam,
nowe doświadczenie zdobyłam.
(EN)

autor

Isana

Napisany: 2010-01-28 Dodano: 2010-01-28 08:33:39

Ten wiersz przeczytano 16413 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie