Nasz osobisty Raj

Po całym dniu.
Ulgi chwila.
Sekunda raju.
Co niebiosa dać
nie chciały.
Sami stworzyliśmy.
Było przedwiośnie.
Teraz przed raju wrotami.
Z rozkoszy po cierpieniach
miłe chwile wspominamy.
Nie ma tu smutków.
Nie ma i żalów.
Nie ma też kłopotów.
Żyć, nie umierać
Śmierć tam nie istnieje.
Nieśmiertelność gości dziennie.
Jesteśmy z przymusu tam skazani.
Ale jakże ulgą obdarowani!
Jesteśmy po trudach dnia...
zdążyliśmy, jak zawsze...
jak zawsze doszliśmy,
do naszego własnego raju.
Do kibelka.

Obrycki Paweł.

autor

Mortis

Napisany: 2008-12-07 Dodano: 2008-12-07 21:07:24

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie