Nasz skrawek ziemi
opowiedz co słychać
gdy nie śpię nad ranem
o czym szumią drzewa
wiatrem kołysane
o łąkach zielonych
w nadzieję ubranych
całowanych kwieciem
rankiem posrebrzanych
opowiedz o zbożach
ich kłosy dojrzałe
pachną ziemią i chlebem
sierpniowym upałem
co szepczą motyle
kolorem kuszące
delikatne ciepłe
a kocha je słońce
o czym szemrze rzeka
kąpiąc słońce złote
gdy do morza płynie
a nigdy z powrotem
wszystko nas zadziwia
na tym skrawku ziemi
gdy w szczęściu i zgodzie
z naturą żyjemy
Komentarze (49)
Bardzo ładnie i optymistycznie
Pozdrawiam
Piękne jest nasze miejsce na Ziemi, wiersz zachwyca:)
Pozdrawiam:)
Pięknie, lekko i z miłością ...do natury :) Z wielkim
podobaniem i pozdrowieniem :)
Bdb wiersz i puenta :)
Pozdrawiam serdecznie Marianno :)
Witaj,
czasem fajnie jest porozmawiać z naturą.
Wrażliwość na jej piekno jest dziedziczne, co
przed chwilą znowu stwierdziłam (potwierdziłam) w
rozmowie z moim synem.
Niechaj to piękno wszyscy tak uroczo jak Ty
opisują, a my czytającyt, będziemy sie nimi
delektować.
Z pozdrowieniami.
Jakby to było miło na tej naszej ziem gdyby każdy miał
te słowa w sercu.
Miłej niedzieli Marianno
to niby takie proste, to skąd bierze się tyle zła i
nieszczęścia?
nie znam niestety odpowiedzi.
pozdrawiam :)
To prawda - pełnia szczęścia to życie w harmonii z
naszym skrawkiem ziemi.
Ładnie napisane.
Pozdrawiam :)
Masz rację. Szczęście i zgoda z naturą to radość dla
naszych oczu i serca.
Pozdrawiam.
Marek
dziękuję serdecznie wszystkim czytającym oraz
komentującym - miło mi:-)
Gdy przyjaźń, miłość i zgoda bywa
wtedy lżej jest żyć na tej ziemi:)
Bardzo ładny wiersz ...Pozdrawiam Marianko;)
Zgadzam się z ostatnią strofką :)
/szumią/
Pozdrawiam :)
Z przyrodą za pan brat.
Pozdrawiam :)
Pochwała przyrody Wiersz optymistyczny. Pozdrawiam:)