Nasza eudajmonia

Cóż się stało ze mokry masz policzek?
A rzęsy jak źdźbła traw nad ranem
To chyba nie zły dzień
To chyba nie pogoda

Osusz te małe jeziorka
Tuż koło małego noska
Teraz zima, zwierciadełka ci pomarzną
Przecież miedzy nami tak gorąco- pamiętaj

Minął już pięćset siedemdziesiąty wspólny świt
Wiec poderwij swoje kąciki ust do błękitu oczu
Przestań kulić się gdy życie pieści
Ono kocha cię, niczym ja-czasem trudno

No, wstań ukłoń się losowi- podziękuj
Jestem, jestem twój po alefów kres
Pożycz sobie odrobinę zaufania
Czas na naszą eudajmonie

autor

RafalS

Dodano: 2007-01-27 21:28:26

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie