NASZA KLASA
Kaczmarskiego NK też lubię (Part II też)
Jakoś tak nie po drodze jeszcze
Do tych znajomych ze zdjęć starych
Szarość pokryła wspomnień przestrzeń
Tych co w albumie u mnie zaspali
Choć uśmiechają się pogodnie buzie
Bo pozowane przecież fotografie
Dziś już nie żyją jak wtedy na luzie
Sam nie wiem, czy i ja potrafię…
Czas sprzed albumu był bardziej łaskawy
I żyło przecież się wtedy inaczej
Miło powspominać tych ze szkolnej ławy
Tylko dlaczego wspominając płaczę??
a dzięki www... pod tym samym tytułem łatwiej nam się znaleźć z przyjaciółmi ze szkolnej ławy (niebawem wyprawa II) tekst gościł już tutaj
Komentarze (13)
Mamy tyle czasu, na ile sobie sami pozwalamy.
Wspominając płaczesz, bo to łzy młodości, dobrych i
szczęśliwych wspomnień.Miło jesy wracać do tamtych
lat.
Wczoraj mieliśmy więcej czasu na spotkania z
przyjaciółmi - dziś mamy go mniej, bo musimy
wydrukować zdjęcia, odpisać na zaległe maile,
sprawdzić pocztę na NK :)
coś w tym jest....a jak widac NK......to podpora wielu
ludzi.pozdrawiam.
Piękny wiersz,ja również na NK odnalazłam wielu
przyjaciół z lat szkolnych,ale tak na prawdę, wtedy
żyło się inaczej .Mieliśmy dużo więcej czasu ,więcej
przyjaciół,nie goniliśmy tak jak teraz.Pozdrawiam.
Czasem tak jest, że wspomnienia przywołują łzy, ale
nie raz warto nawet popłakać dla nich...Piękny wiersz.
Zdjęcia wszystkie, nie tylko te z albumu, są niemymi
świadkami minionej rzeczywistości.
Pytanie czy odnalezione osoby sa tymi ktore
zapamietaliśmy?
Dziś nie po drodze wracać do znajomych, a jutro nie
będzie do kogo wracać. Znajomi odchodzą cicho, powoli.
Płaczesz dlatego że wspomnienia maja swój czar.
Bardzo udany, klimatyczny i ciepły wiersz. Wspomnień
czar...
ja tam zawsze się śmieje ze starych zdjęć...prawie ;)
pzdr J
Tylko dlaczego wspominając płaczę??właśnie dlaczego