nasze siły

Wskakujemy do rzeki życia
płyniemy swobodnie z nurtem
słonce nas pieści, ogrzewa
woda chłodzi, unosi,
cóż nam więcej potrzeba

lecz

czasem nurt staje się rwący
przyspiesza, porywa
fale stają się wyższe
zaczynają zalewać

i zwątpienie się wkrada
szerzej oczy otwiera
zaczynamy walczyć
swoich sił próbujemy
i z nadzieją w sercu
lepszych wód wypatrujemy

lecz

woda zaczyna pędzić
widzimy kamienie
strach zaczyna wciągać
to już pełne zwątpienie

i tak poddani swej myśli
przestajemy ufać
już sami chcemy płynąc
sami czegoś szukać

życie przelatuje
siły swe czerpiemy
wiara dawno wygasła
a my dalej chcemy
cały czas pamiętamy
jednym tylko żyjemy

i tak siły swe tracąc
walcząc już ze sobą
pojawia się światło
wir życia przed tobą
powoli się zbliża
zaczyna nas wciągać
woda oczy zalewać
w głębiny zaciągać

lecz

myśl znowu sie wkradła
zaczynasz sie dławić
i resztkami sił do
światła wyprawić

to już nic nie pomoże
tylko tracisz swe siły
życie gdzieś ulatuje
czy to miało się skończyć ?

sam tę ścieżkę obrałeś
sam jesteś kowalem
postanowiłeś walczyć
zła drogę obrałeś

bo tu próżne twe siły
to wir życia cie wciągał
a tyś cały ten czas, właśnie jego doglądał

autor

Restless

Napisany: 2009-04-30 Dodano: 2009-04-30 12:57:13

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie