Nic - ość

Dzień, który jest początkiem jest zarazem i końcem… Dzień, który jest końcem jest czegoś początkiem…

Najgorzej jest rano,
kiedy świadomość zanurzona w marzeniach sennych zostaje zderzona z przykrą rzeczywistością.
Kiedy otwierasz oczy i uświadamiasz sobie po raz kolejny,
że to nie był jednak zły sen.
Wtedy rano, najbardziej mam ochotę płakać.
nie dlatego, że się skończyło lecz dlatego,
że nie mogę Ci powiedzieć jak bardzo mi zimno tego ranka…
lecz już nie płaczę – nie mam łez.

Najgorzej jest wieczorem,
kiedy poziom intensywności dnia spada do poziomu zera i znów czujesz pustkę.
Kiedy wyłączasz światło i widzisz ciemność,
wydaje Ci się, że w sercu panuje taki sam mrok
…czasem myślisz, że i brak Ci serca…
ale czujesz, że bije
a świadomość, że bije dla Ciebie a nie dla kogoś innego powoduje, że chcesz już zasnąć, ale na zawsze.

Chcesz tego, bo znów boisz się ranka i chwili otworzenia oczu i spotkania z samotnością.
To boli- lecz mimo tego, codziennie wstajesz.
Gdy przeżyjesz tyle ranków aż będziesz już cały w siniakach od zderzeń z przykrą świadomością, wtedy nie będzie już nic bolało.
To nie znaczy, że umarłeś.
To znaczy że narodziłeś się o wiele silniejszy.

for Phobos

autor

monisia@

Dodano: 2008-09-10 17:55:25

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie