Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Nicość

..To musi się skończyć,
napięte barki łukiem wygięły się w podniecenie,
gdy podchodzę do czary ognia, rozpływam się w niej,
a ona rozżarza się mocniej, gdy odchodzę ,
przygasa.
Tak ciągle i ciągle i jeszcze od nowa
do czarnej dziury staram się dotrzeć z miłością,
ale nie mogę.
Jest niemożliwe wypełnienie pustki,
która jest ciągle na krok przede mną.
Ciągle poszerzam tylko rozmiary klatki,
nie wiem niczego, choć wiem coraz więcej,
pustka jest za mną
czuję jej oddech na plecach
śpieszę się, by się jej nie dać wyprzedzić
i oto nagle dostrzegam ją na horyzoncie
gonię ją, by ją zapełnić
i oto nagle wpadam w nią

Wiedza i Pamięć są tym ośrodkiem świadomości,
który przybiera wciąż na masie w czarnej dziurze świata
i szuka ślepo ujścia w krainę światła,
gdzie króluje Byt Absolutny, bez luk i braków w pamięci,
bez strachu samotności w pustce.

..rzucam się i szarpie, ja, więzień nicości,
szukam światła by wypełnić dziurę,
która siedzi we mnie, w której siedzę ja,
która nie ma parametrów, gdyż nie można
zmierzyć jaźni.
Głowa ma tyle a tyle centymetrów,
a w niej parę milionów komórek -
bezwład niewyrażoność orgazm
muśnięcie dotyk łechtanie szepty oddechy
i żadnej umiejętności wyrażenia się.
To po co ta męka
To co jest mało jest
Nie ma parametrów, tylko podniecenie
mrowienie rozkoszne swędzenie,
które nawet nie może znaleźć wyrazu w seksie.
Świadomość niesformułowana w żadną myśl,
stan trwania, a poza tym Nicość.

..a ty w tej nicości kosztujesz ją, której nie ma -
jej smak, jej zapach, ciepło ciała, blask oczu,
puszystą miękkość włosów, przepiękny uśmiech twarzy,
której nie ma, głos którego nie ma.
Śnisz o niej, jej radości i cierpieniu.
Chcesz by te uczucia znalazły wyraz.
Odbierasz je, symulujesz doskonałym mechanizmem
ciała i zmysłów, który to mechanizm się marnuje,
skażony świadomością pustki
z drzemiącymi w nim niewykorzystanymi możliwościami
niczego nie odczuwa w rzeczywistości
tylko gdzieś w nicości wyobraźni

Wyblakłe kolory, nieprawdziwe życie, sny
Jest tak bo się zatrzymałem
Jestem sam
To musi się skończyć

autor

Belamonte

Dodano: 2009-08-18 19:42:21
Ten wiersz przeczytano 459 razy
Oddanych głosów: 3
Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (2)

G72A G72A

jednak sam czy samotny? Sami jesteśmy moim zdaniem
przez całe życie - to nasze głowy, zazwyczaj nikt inny
w nich nie mieszka. Samotność - poczucie samotności to
już niezrealizowana potrzeba jedna z podstawowych -
często deficyt odbijający się czkawką po latach.
Pozdrawiam :)

ula2ula ula2ula

wejście w podświadomość nieźle to brzmi piękna
refleksja a może treść jest w dopełnieniu Bardzo dobra
liryka Lekkie pióro Na tak :)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »